نظرتان در مورد ازدواج هایی که از طریق چت یا اینترنت با هم آشنا می شوند چیست؟

 اگرچت یا اینترنت تنها نقش واسطه را داشته باشد و سپس از راه طبیعی و با تحقیقات کامل شناخت واقعی از هم حاصل گردد اشکالی ندارد . ولی معمولا این ارتباط ها بر اساس احساسات صورت می گیرد و با توجه به شرایط خاص دوران جوانی، بسیاری از این عشقها منشأ شهوانی دارد و جزء عشق های پایدار و حقیقی محسوب نمی شود، بلکه عشقهای مجازی است.

بنابراین بهتر است بجای کلمه عشق کلمه علاقه بکار ببریم . در علاقه افراطی انسان قدرت انتخاب خود را از دست می دهد یعنی فقط یک گزینه دارد و آن فرد یا شیء است که به شدت به آن علاقه مند شده است و چشم و گوش او را پر کرده است و به هیچ کس و هیچ چیز دیگر نمی تواند فکر کند. لذا دیگر انتخابی برای او وجود ندارد بلکه همه تلاش او این است که به این فرد یا شیء مورد علاقه برسد. معیار دیگر برای تشخیص این است که علاقه افراطی موجب می شود که انسان قدرت واقع بینی و ارزیابی خود را از دست بدهد و دیگر نتواند مقایسه کند عیب ها و کاستی ها را نمی بیند اما افرادی که علاقه آنها عاقلانه است و پشتوانه فکری و منطقی دارد، اولا این علاقه باعث نمی شود که نتوانند انتخاب کنند بلکه بر خلاف اینکه علاقه دارند دست به تحقیق می زنند و در صورتی که عیوب اساسی و نقص های غیر قابل جبرانی را مشاهده کنند از علاقه آنها کاسته می شود و به این نتیجه می رسد که چنین فرد یا شیء را انتخاب نکنند و یا اگر انتخاب می کنند به این عیوب توجه دارند و برخلاف داشتن باز هم ترجیح میدهند این فرد را انتخاب کنند، زیرا ارزیابی و مقایسه می کنند و در یک محاسبه دقیق به این نتیجه می رسند که اگر این فرد عیوبی دارد جنبه های مثبتی نیز دارد که این جنبه های مثبت اهمیت بیشتری دارد در نتیجه مرجحی می شود برای انتخاب او.

 طبیعی است افرادی که بر اساس تحقیق، آگاهی و شناخت و ارزیابی دست به انتخاب زده اند و علاقه آنها همراه با آگاهی بوده است امکان و احتمال پایداری علاقه آنها به یکدیگر بیشتر خواهد بود ولی افرادی که با یک نگاه یا با یک حرف عاشق شده اند و چشم بسته تحت تأثیر علاقه شدید خود قرار گرفته اند از عنصر آگاهی کمترین بهره را برده اند و معلوم نیست این علاقه پایدار بماند چه بسا بعد از این که به وصال خود رسیدند و آتش شهوت آنها با ارضاء موقت فرو نشست تازه چشم باز می کنند و واقعیت ها را می بینند و چه بسا آن علاقه پایدار نماند.

بنابراین علاقه ای که بر اساس شهوت و غرایز جنسی شکل بگیرد از زمره علاقه هائی است که نمی توان روی آن حساب باز کرد و امید به پایداری آن داشت. ممکن است پایدار باشد و ممکن است عمر آن به اندازه عمر ارضاء غرایز جنسی باشد یعنی موقتی و ناپایدار. اما علاقه هائی که بر اساس آگاهی از ویژگی های آن باشد و واقع بینانه باشد احتمال پایداری آن بیشتر خواهد بود.

پسر ودختر قبل از اینکه همدیگر را کاملاً بشناسند و درباره اخلاق، افکار و خانواده‏هاى یکدیگر فکر کنند و نیز از نظرات خانواده‏هایشان با خبر شوند، نباید رابطه عاشقانه داشته باشند تا بهتر بتوانند عیب‏ها و نقص‏هاى یکدیگر را تشخیص دهند و تصمیمشان براى ازدواج، از روى احساس نباشد. ولى اگر این نکته را رعایت نکنند و قبل از ازدواج رابطه عاطفى شدیدى با هم داشته باشند، بعد از اینکه ازدواج کردند و به اخلاق واقعى یکدیگر آگاه شدند، ممکن است احساس شکست کنند و از کرده خود پشیمان شوند.